Реферат: Асимптотические методы исследования интегралов с параметром

Введение

     Многочисленныезадачи математики, математической физики, механики, техники

приводят к необходимости исследовать интегралы вида

                               <img src="/cache/referats/21929/image002.gif" v:shapes="_x0000_i1025">

при  больших значенияхпараметра <img src="/cache/referats/21929/image004.gif" v:shapes="_x0000_i1026">.

     Можно по пальцам пересчитать те случаи, когдатакие интегралы явно вычисляются.

С другой стороны, при больших значениях параметра вычислениезначений таких

интегралов  не подсилу даже самым современным ЭВМ.Единственное, что остается –

это попытаться воспользоваться асимптотическими методами.

     Асимптотическиеметоды, к сожалению, также имеют свои границы.Не следует думать,

что  асимптотикулюбого интеграла вышеприведенного вида можно вычислить.Но в ряде

случаев получающиеся асимптотические формулы настолькопросты, что сомневаться

в применении именно этих методов не приходится.

                                     

                                              1.Основные формулы

    ИнтеграламиЛапласа называются интегралы вида

                               <img src="/cache/referats/21929/image006.gif" v:shapes="_x0000_i1027"> ,                                                               (1.1)

где  <img src="/cache/referats/21929/image008.gif" v:shapes="_x0000_i1028">-вещественнозначная функция,<img src="/cache/referats/21929/image010.gif" v:shapes="_x0000_i1029">-большой положительный параметр.Функция

<img src="/cache/referats/21929/image012.gif" v:shapes="_x0000_i1030"> может приниматькомплексные значения.Будем считать для простоты, что <img src="/cache/referats/21929/image014.gif" v:shapes="_x0000_i1031">

конечный отрезок и что <img src="/cache/referats/21929/image016.gif" v:shapes="_x0000_i1032"> -достаточно гладкиепри <img src="/cache/referats/21929/image018.gif" v:shapes="_x0000_i1033"> функции.Тривиальный

случай <img src="/cache/referats/21929/image020.gif" v:shapes="_x0000_i1034"> не рассматривается.

<img src="/cache/referats/21929/image022.jpg" align=«left» hspace=«12» v:shapes="_x0000_s1027"> 
                                                                           рис.1

    Пусть <img src="/cache/referats/21929/image024.gif" v:shapes="_x0000_i1035"> и достигаетсятолько в точке <img src="/cache/referats/21929/image026.gif" v:shapes="_x0000_i1036"><img src="/cache/referats/21929/image028.gif" v:shapes="_x0000_i1037">

имеет  максимум вточке <img src="/cache/referats/21929/image026.gif" v:shapes="_x0000_i1038"><img src="/cache/referats/21929/image010.gif" v:shapes="_x0000_i1039"><img src="/cache/referats/21929/image031.gif" v:shapes="_x0000_i1040">

можно приближенно заменить интегралом по малой окрестноститочки максимума <img src="/cache/referats/21929/image026.gif" v:shapes="_x0000_i1041">

 и это приближениебудет тем точнее, чем больше <img src="/cache/referats/21929/image010.gif" v:shapes="_x0000_i1042"><img src="/cache/referats/21929/image033.gif" v:shapes="_x0000_i1043">

можно приближенно заменить по формуле Тейлора, и мы получиминтеграл, асимптотика

которого легко вычисляется.Этот метод был предложен Лапласом.

    Пусть <img src="/cache/referats/21929/image035.gif" v:shapes="_x0000_i1044">.Тогда <img src="/cache/referats/21929/image037.gif" v:shapes="_x0000_i1045">; пусть для простоты  <img src="/cache/referats/21929/image039.gif" v:shapes="_x0000_i1046">.Тогда

                                            <img src="/cache/referats/21929/image041.gif" v:shapes="_x0000_i1047">

где  <img src="/cache/referats/21929/image043.gif" v:shapes="_x0000_i1048"> — малое фиксированное число, и

                <img src="/cache/referats/21929/image045.gif" v:shapes="_x0000_i1049">      <img src="/cache/referats/21929/image047.gif" v:shapes="_x0000_i1050">.

Следовательно,

                         <img src="/cache/referats/21929/image049.gif" v:shapes="_x0000_i1051">.

Заметим, что <img src="/cache/referats/21929/image051.gif" v:shapes="_x0000_i1052">.Последний интеграл равен

            <img src="/cache/referats/21929/image053.gif" v:shapes="_x0000_i1053">         (<img src="/cache/referats/21929/image055.gif" v:shapes="_x0000_i1054">),

так как

                       <img src="/cache/referats/21929/image057.gif" v:shapes="_x0000_i1055"><img src="/cache/referats/21929/image059.gif" v:shapes="_x0000_i1056">.

Итак, мы получили асимптотическую формулу

              <img src="/cache/referats/21929/image061.gif" v:shapes="_x0000_i1057">         (<img src="/cache/referats/21929/image055.gif" v:shapes="_x0000_i1058">).                                                     (1.2)

Пример 1.Вычислим интеграл

                             <img src="/cache/referats/21929/image064.gif" v:shapes="_x0000_i1059">.                  (<img src="/cache/referats/21929/image055.gif" v:shapes="_x0000_i1060">).     

Здесь функция <img src="/cache/referats/21929/image066.gif" v:shapes="_x0000_i1061">  наотрезке  [-1,1]  имеет максимум в точке   <img src="/cache/referats/21929/image068.gif" v:shapes="_x0000_i1062">  ; также

 <img src="/cache/referats/21929/image051.gif" v:shapes="_x0000_i1063">.Все вышеперечисленные условия выполняются,следовательно можно ис-

пользовать  формулу (1.2).

                                     <img src="/cache/referats/21929/image070.gif" v:shapes="_x0000_i1064">   .

Получили формулу:

                                   <img src="/cache/referats/21929/image072.gif" v:shapes="_x0000_i1065">                     (<img src="/cache/referats/21929/image055.gif" v:shapes="_x0000_i1066">).

Пример 2.Получим асимптотическое разложение гамма-функцииЭйлера

                                <img src="/cache/referats/21929/image074.gif" v:shapes="_x0000_i1067">

  Метод Лапласанепосредственно неприменим к этому интегралу, так как функция <img src="/cache/referats/21929/image076.gif" v:shapes="_x0000_i1068"> не

имеет  максимума наданном интервале.

  Представим подинтегральную функцию ввиде

                                                  <img src="/cache/referats/21929/image078.gif" v:shapes="_x0000_i1069"> 

и сделаем  заменупеременной, положив  <img src="/cache/referats/21929/image080.gif" v:shapes="_x0000_i1070">.Тогда имеем:

                        <img src="/cache/referats/21929/image082.gif" v:shapes="_x0000_i1071">.

Наш интеграл примет вид:

                        <img src="/cache/referats/21929/image084.gif" v:shapes="_x0000_i1072">.

Это интеграл Лапласа: здесь  <img src="/cache/referats/21929/image086.gif" v:shapes="_x0000_i1073"> и  <img src="/cache/referats/21929/image088.gif" v:shapes="_x0000_i1074">.Функция <img src="/cache/referats/21929/image090.gif" v:shapes="_x0000_i1075"> достигает максимума

при  <img src="/cache/referats/21929/image092.gif" v:shapes="_x0000_i1076">, причем <img src="/cache/referats/21929/image094.gif" v:shapes="_x0000_i1077">Поэтому по формуле (1.2) получаем

<img src="/cache/referats/21929/image096.gif" v:shapes="_x0000_i1078">

Получилиформулу:

                                  <img src="/cache/referats/21929/image098.gif" v:shapes="_x0000_i1079">

  Из этой формулы непосредственно следует формула Стирлинга

                              <img src="/cache/referats/21929/image100.gif" v:shapes="_x0000_i1080">

так  как <img src="/cache/referats/21929/image102.gif" v:shapes="_x0000_i1081">  для любогонатурального <img src="/cache/referats/21929/image104.gif" v:shapes="_x0000_i1082">

   Пусть теперь <img src="/cache/referats/21929/image026.gif" v:shapes="_x0000_i1083"> совпадает с одним изконцов отрезка, например <img src="/cache/referats/21929/image106.gif" v:shapes="_x0000_i1084"><img src="/cache/referats/21929/image108.gif" v:shapes="_x0000_i1085"><img src="/cache/referats/21929/image031.gif" v:shapes="_x0000_i1086"> интегралом по отрезку <img src="/cache/referats/21929/image111.gif" v:shapes="_x0000_i1087"> и заменяя

приближенно  на этомотрезке функции

                          <img src="/cache/referats/21929/image113.gif" v:shapes="_x0000_i1088">  <img src="/cache/referats/21929/image115.gif" v:shapes="_x0000_i1089">,                                                 получаем, что

                       <img src="/cache/referats/21929/image117.gif" v:shapes="_x0000_i1090">

Заметим, что <img src="/cache/referats/21929/image119.gif" v:shapes="_x0000_i1091">

                                <img src="/cache/referats/21929/image121.gif" v:shapes="_x0000_i1092">             (<img src="/cache/referats/21929/image123.gif" v:shapes="_x0000_i1093">)                                               (1.3)

Пример3.Вычислим интеграл

                                               <img src="/cache/referats/21929/image125.gif" v:shapes="_x0000_i1094">

Здесь функция <img src="/cache/referats/21929/image127.gif" v:shapes="_x0000_i1095">  на отрезке  [0,2] имеет максимум в точке   <img src="/cache/referats/21929/image068.gif" v:shapes="_x0000_i1096">

 <img src="/cache/referats/21929/image129.gif" v:shapes="_x0000_i1097">Следовательно, можно применить формулу (1.3):

                                                <img src="/cache/referats/21929/image131.gif" v:shapes="_x0000_i1098">

Получили формулу:

                                      <img src="/cache/referats/21929/image133.gif" v:shapes="_x0000_i1099">

    По существу этидве формулы являются основными асимптотическими формулами для

интегралов  Лапласа.Намудалось получить простые асимптотические формулы по двум

следующим причинам:

 1).Подытегральнаяфункция имеет при больших <img src="/cache/referats/21929/image010.gif" v:shapes="_x0000_i1100"> резкий максимум (т.е.интеграл по

отрезку  I можно приближенно заменитьинтегралом по малой окрестности точки

максимума).

 2).Вокрестности точки максимума подынтегральную функцию можно заменить более

простой (например, такой, что интеграл от нее берется или егоасимптотика легко вычисляется).  

                                                  2.Простейшие оценки

 Лемма1.1. Пусть

                                 <img src="/cache/referats/21929/image136.gif" v:shapes="_x0000_i1101">

и при некотором <img src="/cache/referats/21929/image138.gif" v:shapes="_x0000_i1102"> интеграл (1.1)сходится абсолютно:

                         <img src="/cache/referats/21929/image140.gif" v:shapes="_x0000_i1103">.

Тогда имеет место оценка

                      <img src="/cache/referats/21929/image142.gif" v:shapes="_x0000_i1104">.

                                                     3.Лемма Ватсона

  Рассмотрим интегралЛапласа, в котором S-степеннаяфункция

                        <img src="/cache/referats/21929/image144.gif" v:shapes="_x0000_i1105">                                                                 (1.4)

где  <img src="/cache/referats/21929/image146.gif" v:shapes="_x0000_i1106">.Так как в окрестности точки максимума S(x) можно прибли-

женно заменить степенной функцией (вообще говоря), товычисление асимптотики

интегралов Лапласа (1.1) сводится к вычислению асимптотикиэталонных интегралов (1.4).

  Получимасимптотические оценки для <img src="/cache/referats/21929/image148.gif" v:shapes="_x0000_i1107"> при  <img src="/cache/referats/21929/image150.gif" v:shapes="_x0000_i1108">

  Лемма 1.2 (Ватсона).Пусть <img src="/cache/referats/21929/image152.gif" v:shapes="_x0000_i1109">.Тогда при <img src="/cache/referats/21929/image150.gif" v:shapes="_x0000_i1110"> справедливо

асимптотическое  разложение

                                    <img src="/cache/referats/21929/image155.gif" v:shapes="_x0000_i1111">                                           (1.5)

Главный член асимптотики имеет вид

                         <img src="/cache/referats/21929/image157.gif" v:shapes="_x0000_i1112">                                                       (1.5´)

Пример 4.Вычислим интеграл

                    <img src="/cache/referats/21929/image159.gif" v:shapes="_x0000_i1113">                                  (<img src="/cache/referats/21929/image123.gif" v:shapes="_x0000_i1114">)    

Здесь <img src="/cache/referats/21929/image161.gif" v:shapes="_x0000_i1115">, функция <img src="/cache/referats/21929/image163.gif" v:shapes="_x0000_i1116"> непрерывна на[0,<img src="/cache/referats/21929/image165.gif" v:shapes="_x0000_i1117">].Применим формулу   (1.5´):

            <img src="/cache/referats/21929/image167.gif" v:shapes="_x0000_i1118">

Получили формулу:

                     

                                   <img src="/cache/referats/21929/image169.gif" v:shapes="_x0000_i1119">                                           (<img src="/cache/referats/21929/image123.gif" v:shapes="_x0000_i1120">)  

 

                          4.Вклад от граничной точки максимума (основнойслучай)

   Рассмотрим интеграл Лапласа  <img src="/cache/referats/21929/image031.gif" v:shapes="_x0000_i1121">  (см.(1.1)).

  Теорема1.1. Пусть <img src="/cache/referats/21929/image172.gif" v:shapes="_x0000_i1122"> — конечный отрезок и выполнены условия:

   1º.<img src="/cache/referats/21929/image174.gif" v:shapes="_x0000_i1123"> достигается только вточке <img src="/cache/referats/21929/image176.gif" v:shapes="_x0000_i1124">.

   2º.<img src="/cache/referats/21929/image178.gif" v:shapes="_x0000_i1125">

   3º.<img src="/cache/referats/21929/image180.gif" v:shapes="_x0000_i1126"> при <img src="/cache/referats/21929/image182.gif" v:shapes="_x0000_i1127">, близких к <img src="/cache/referats/21929/image184.gif" v:shapes="_x0000_i1128">, и <img src="/cache/referats/21929/image186.gif" v:shapes="_x0000_i1129">.

 Тогда при  <img src="/cache/referats/21929/image150.gif" v:shapes="_x0000_i1130"> справедливо разложение

                 <img src="/cache/referats/21929/image189.gif" v:shapes="_x0000_i1131">                                                                              (1.6)

Коэффициенты  <img src="/cache/referats/21929/image191.gif" v:shapes="_x0000_i1132"> имеет вид

<img src="/cache/referats/21929/image193.gif" v:shapes="_x0000_i1133">,       <img src="/cache/referats/21929/image195.gif" v:shapes="_x0000_i1134">                                                                      (1.7)

Главный член асимптотики имеет вид

                           <img src="/cache/referats/21929/image121.gif" v:shapes="_x0000_i1135">             (<img src="/cache/referats/21929/image123.gif" v:shapes="_x0000_i1136">).

Рассмотрим  интеграл

                      <img src="/cache/referats/21929/image197.gif" v:shapes="_x0000_i1137">         (<img src="/cache/referats/21929/image123.gif" v:shapes="_x0000_i1138">).

Пусть при <img src="/cache/referats/21929/image199.gif" v:shapes="_x0000_i1139"> имеем <img src="/cache/referats/21929/image201.gif" v:shapes="_x0000_i1140"> и функция <img src="/cache/referats/21929/image008.gif" v:shapes="_x0000_i1141">

достигает  максимуматолько в точке <img src="/cache/referats/21929/image204.gif" v:shapes="_x0000_i1142">.Тогда при  <img src="/cache/referats/21929/image123.gif" v:shapes="_x0000_i1143"> справедливаформула

                                   <img src="/cache/referats/21929/image206.gif" v:shapes="_x0000_i1144">.                                                                    (1.8)

Пример 5.Вычислим интеграл

                       <img src="/cache/referats/21929/image208.gif" v:shapes="_x0000_i1145">

Функция <img src="/cache/referats/21929/image210.gif" v:shapes="_x0000_i1146"> положительнадля любого <img src="/cache/referats/21929/image182.gif" v:shapes="_x0000_i1147">;  <img src="/cache/referats/21929/image213.gif" v:shapes="_x0000_i1148"> и <img src="/cache/referats/21929/image008.gif" v:shapes="_x0000_i1149"> достигает

максимума  на этом отрезке в точке 0.Применяяформулу  (1.8), получим

                                     <img src="/cache/referats/21929/image216.gif" v:shapes="_x0000_i1150">

Пусть [a,b]- конечный отрезок <img src="/cache/referats/21929/image218.gif" v:shapes="_x0000_i1151">и пусть функция <img src="/cache/referats/21929/image008.gif" v:shapes="_x0000_i1152"> достигает

максимума  только в точке <img src="/cache/referats/21929/image026.gif" v:shapes="_x0000_i1153">.Тогда для интеграла

                      <img src="/cache/referats/21929/image197.gif" v:shapes="_x0000_i1154">            (<img src="/cache/referats/21929/image123.gif" v:shapes="_x0000_i1155">).

справедлива  формула

                        <img src="/cache/referats/21929/image222.gif" v:shapes="_x0000_i1156">

где  <img src="/cache/referats/21929/image224.gif" v:shapes="_x0000_i1157">, если <img src="/cache/referats/21929/image226.gif" v:shapes="_x0000_i1158">; <img src="/cache/referats/21929/image228.gif" v:shapes="_x0000_i1159">, если <img src="/cache/referats/21929/image026.gif" v:shapes="_x0000_i1160"> совпадает  с одним из концов отрезка.

Пример 6. Найдем асимптотику при <img src="/cache/referats/21929/image231.gif" v:shapes="_x0000_i1161">  полиномаЛежандра

                                <img src="/cache/referats/21929/image233.gif" v:shapes="_x0000_i1162">

где  <img src="/cache/referats/21929/image235.gif" v:shapes="_x0000_i1163">.

 В данном случае   <img src="/cache/referats/21929/image237.gif" v:shapes="_x0000_i1164">. Функция <img src="/cache/referats/21929/image239.gif" v:shapes="_x0000_i1165"> достигаетмаксимума при

<img src="/cache/referats/21929/image241.gif" v:shapes="_x0000_i1166"><img src="/cache/referats/21929/image243.gif" v:shapes="_x0000_i1167"> и  <img src="/cache/referats/21929/image245.gif" v:shapes="_x0000_i1168"> По последнейформуле

находим,что

                      <img src="/cache/referats/21929/image247.gif" v:shapes="_x0000_i1169">

Пример 7.Покажем,что при  <img src="/cache/referats/21929/image249.gif" v:shapes="_x0000_i1170">

                         <img src="/cache/referats/21929/image251.gif" v:shapes="_x0000_i1171">

Здесь <img src="/cache/referats/21929/image253.gif" v:shapes="_x0000_i1172">,<img src="/cache/referats/21929/image255.gif" v:shapes="_x0000_i1173">.Применяя последнюю формулу,

получим 

                 <img src="/cache/referats/21929/image257.gif" v:shapes="_x0000_i1174">

                       

                      5.Вкладот внутренней невырожденной точки максимума

Теорема 1.2. Пусть<img src="/cache/referats/21929/image172.gif" v:shapes="_x0000_i1175"> — конечный отрезок и выполнены условия:

   1º.<img src="/cache/referats/21929/image174.gif" v:shapes="_x0000_i1176"> достигается только вточке <img src="/cache/referats/21929/image259.gif" v:shapes="_x0000_i1177">.

   2º.<img src="/cache/referats/21929/image178.gif" v:shapes="_x0000_i1178">

   3º.<img src="/cache/referats/21929/image180.gif" v:shapes="_x0000_i1179"> при <img src="/cache/referats/21929/image182.gif" v:shapes="_x0000_i1180">, близких к <img src="/cache/referats/21929/image184.gif" v:shapes="_x0000_i1181">, и <img src="/cache/referats/21929/image186.gif" v:shapes="_x0000_i1182">.

 Тогда при  <img src="/cache/referats/21929/image150.gif" v:shapes="_x0000_i1183"> справедливо разложение

                 <img src="/cache/referats/21929/image261.gif" v:shapes="_x0000_i1184">                                                                         (1.9)

Коэффициенты  <img src="/cache/referats/21929/image191.gif" v:shapes="_x0000_i1185"> имеет вид

                <img src="/cache/referats/21929/image263.gif" v:shapes="_x0000_i1186">                                       (1.10)

Главный член асимптотики (1.9)имеет вид

                                 <img src="/cache/referats/21929/image061.gif" v:shapes="_x0000_i1187">            (<img src="/cache/referats/21929/image055.gif" v:shapes="_x0000_i1188">).      

Теорема 1.3. Пусть все условия теоремы 1.2 выполнены, заисключением одного:<img src="/cache/referats/21929/image265.gif" v:shapes="_x0000_i1189">

Тогда при <img src="/cache/referats/21929/image150.gif" v:shapes="_x0000_i1190"> справедливо разложение

                  

                                              <img src="/cache/referats/21929/image267.gif" v:shapes="_x0000_i1191">                                             (1.11)

Главный член асимптотики имеет вид

                    <img src="/cache/referats/21929/image269.gif" v:shapes="_x0000_i1192"> .                                                                     (1.12)

Пример 8.Покажем,что при  <img src="/cache/referats/21929/image271.gif" v:shapes="_x0000_i1193">

                            <img src="/cache/referats/21929/image273.gif" v:shapes="_x0000_i1194">.

Имеем <img src="/cache/referats/21929/image275.gif" v:shapes="_x0000_i1195">, так что интеграл имеет вид интеграла Лапласа (1.1),

где  <img src="/cache/referats/21929/image277.gif" v:shapes="_x0000_i1196">Функция <img src="/cache/referats/21929/image090.gif" v:shapes="_x0000_i1197"> достигает максимумапри  <img src="/cache/referats/21929/image280.gif" v:shapes="_x0000_i1198">, причем

<img src="/cache/referats/21929/image282.gif" v:shapes="_x0000_i1199">

Интеграл выяисляется по формуле (1.12):

                     <img src="/cache/referats/21929/image284.gif" v:shapes="_x0000_i1200">

Получили формулу:

                                            <img src="/cache/referats/21929/image286.gif" v:shapes="_x0000_i1201">

Пример 9.Покажем, что при  <img src="/cache/referats/21929/image271.gif" v:shapes="_x0000_i1202">

                    <img src="/cache/referats/21929/image288.gif" v:shapes="_x0000_i1203">

Воспользуемсятождеством

                     <img src="/cache/referats/21929/image290.gif" v:shapes="_x0000_i1204">

Тогда суммапримет вид

                         <img src="/cache/referats/21929/image292.gif" v:shapes="_x0000_i1205">.

В данном случае <img src="/cache/referats/21929/image294.gif" v:shapes="_x0000_i1206">; остается применить теорему 1.3.

6.Программа и численные результаты

Следующая программа вычисляет интеграл по формуле Симпсона иметодом

Лапласа:

unit <st1:place w:st=«on»>Main</st1:place>;

interface

uses

  Windows, Messages, SysUtils, Variants,Classes, Graphics, Controls, Forms,

  Dialogs, StdCtrls, ExtCtrls, ComCtrls;

type

  TForm1 = class(TForm)

    GroupBox1: TGroupBox;

    Label1: TLabel;

    Edit1: TEdit;

    Label2: TLabel;

    Label3: TLabel;

    Label4: TLabel;

    Edit2: TEdit;

    Edit3: TEdit;

    Edit4: TEdit;

    Label5: TLabel;

    StatusBar1: TStatusBar;

    Button1: TButton;

    Button2: TButton;

    GroupBox2: TGroupBox;

    Panel1: TPanel;

    Panel2: TPanel;

    Label6: TLabel;

    Label7: TLabel;

    procedure Edit1MouseMove(Sender: TObject;Shift: TShiftState; X,

      Y: Integer);

    procedure Edit2MouseMove(Sender: TObject;Shift: TShiftState; X,

      Y: Integer);

    procedure Edit3MouseMove(Sender: TObject;Shift: TShiftState; X,

      Y: Integer);

    procedure Edit4MouseMove(Sender: TObject;Shift: TShiftState; X,

      Y: Integer);

    procedure FormMouseMove(Sender: TObject;Shift: TShiftState; X,

      Y: Integer);

    procedure Button1Click(Sender: TObject);

    procedure Button2Click(Sender: TObject);

    procedure Button1MouseMove(Sender: TObject;Shift: TShiftState; X,

      Y: Integer);

    procedure Button2MouseMove(Sender: TObject;Shift: TShiftState; X,

      Y: Integer);

  private

    { Private declarations }

  public

    { Public declarations }

  end;

var

  Form1: TForm1;

  x,v,a,b,r,r2,h,eps,lam,lap: extended;

  n: integer;

implementation

{$R *.dfm}

procedureTForm1.Edit1MouseMove(Sender: TObject; Shift: TShiftState; X,

  Y: Integer);

begin

  StatusBar1.SimpleText:='Введите нижнююграницу';

end;

procedureTForm1.Edit2MouseMove(Sender: TObject; Shift: TShiftState; X,

  Y: Integer);

begin

  StatusBar1.SimpleText:='Введите верхнююграницу';

end;

procedureTForm1.Edit3MouseMove(Sender: TObject; Shift: TShiftState; X,

  Y: Integer);

begin

  StatusBar1.SimpleText:='Введите точность дляметода Симпсона';

end;

procedureTForm1.Edit4MouseMove(Sender: TObject; Shift: TShiftState; X,

  Y: Integer);

begin

 StatusBar1.SimpleText:='Введите параметр винтеграле Лапласа';

end;

procedureTForm1.FormMouseMove(Sender: TObject; Shift: TShiftState; X,

  Y: Integer);

begin

  StatusBar1.SimpleText:='';

end;

functionf(x,lam:extended):extended;    //Подинтегральная функция

begin

   f:=(sin(x)+4)*exp(-2*lam*x);

end;

functionsimpson(a,b:extended;n:integer):extended;

vars,h:extended;

    m,mn:integer;

begin

 h:=(b-a)/n;

 s:=f(a,lam)+f(b,lam);

 mn:=4;

  for m:=1 to n-1 do begin

   s:=s+mn*f(a+h*m,lam);

    if (mn=4) then mn:=2 else mn:=4;

end;

simpson:=s*h/3;

end;

procedureTForm1.Button1Click(Sender: TObject);

begin

a:=StrToFloat(Edit1.Text);

b:=StrToFloat(Edit2.Text);

eps:=StrToFloat(Edit3.Text);

lam:=StrToFloat(Edit4.Text);

n:=3;

r:=simpson(a,b,n);

repeat  r2:=r;

  n:=n+2;

  r:=simpson(a,b,n);  h:=(b-a)/n;

until(abs(r-r2)<eps);

  Panel1.Caption:=FloatToStr(r);

  lap:=2/lam;

  Panel2.Caption:=FloatToStr(lap);

end;

procedureTForm1.Button2Click(Sender: TObject);

begin

 Close;

end;

procedureTForm1.Button1MouseMove(Sender: TObject; Shift: TShiftState; X,

  Y: Integer);

begin

  StatusBar1.SimpleText:='Вычислениеинтеграла';

end;

procedureTForm1.Button2MouseMove(Sender: TObject; Shift: TShiftState; X,

  Y: Integer);

begin

   StatusBar1.SimpleText:='Выход из программы';

end;

end.

<img src="/cache/referats/21929/image295.jpg" align=«left» hspace=«12» v:shapes="_x0000_s1034">

                                 

                                          

Пример 3.Для интеграла

                                           <img src="/cache/referats/21929/image125.gif" v:shapes="_x0000_i1207">

при  <img src="/cache/referats/21929/image297.gif" v:shapes="_x0000_i1208"> получены результаты:

<img src="/cache/referats/21929/image298.jpg" align=«left» hspace=«12» v:shapes="_x0000_s1036">

Пример 1.Для интеграла

                                    <img src="/cache/referats/21929/image064.gif" v:shapes="_x0000_i1209">

получены результаты:

<img src="/cache/referats/21929/image299.jpg" align=«left» hspace=«12» v:shapes="_x0000_s1037">

Пример4.Для интеграла

                     <img src="/cache/referats/21929/image159.gif" v:shapes="_x0000_i1210">

получены  результаты:

<img src="/cache/referats/21929/image300.jpg" align=«left» hspace=«12» v:shapes="_x0000_s1038">

                   

Литература

Федорюк М.В. «Асимптотика:интегралы и ряды». М.: Наука, 1977.

еще рефераты
Еще работы по математике